Dictionary Definition:
Vaṭṭakā (f.) (& vaṭṭaka˚) [cp. Sk. vartakā & Ved. vartikā] the quail M iii.159 sq.; J i.172, 208 (vaṭṭaka -- luddaka); iii.312; DhA iii.175 (loc. pl. vaṭṭakesu). -- The Vaṭṭaka -- jātaka at J i.208 sq. (cp. J v.414).