Appaccaya [a + paccaya] 1. (n.) discontent, dissatisfaction, dejection, sulkiness D i.3 (= appatītā honti tena atuṭṭhā asomanassitā ti appacayo; domanassɔ etaŋ adhivacanaŋ DA i.52); iii.159; M i.442; A i.79, 124, 187; ii.203; iii.181 sq.; iv.168, 193; J ii.277; Sn p. 92 (kapa + dosa + appacaya); Vv 8331 (= domanassaŋ VvA 343); SnA 423 (= appatītaŋ domanassaŋ). -- 2. (adj.) unconditioned Dhs 1084, 1437.