Dictionary Definition:
HD. 6.1442a(10)(後漢書); DK. 6.624b(1)(唐代); Ōta 1958 : 201 = 1987b: 191(漢書), >GXS. 558(三國志 etc.), SYL(z) 372(唐代), SXC 562a(3), Liu 32(顏氏家訓), 226(三國 志), Liu Shizhen 1998 : 61(世説新語, 百喩經 etc.), GY(x) 239(三國志), ZHD(x) 116, n. 17(東觀漢紀、撰集百茣經 etc.), GHX 787b(古詩), Krsh(2001). 409, Chen Xiulan 2001 :116f.(道行般若經 etc.), JHX 431b~432(金代), YL 25(2002): 280, n.12(支婁迦讖譯), LC 675b(5), Liu Guangming 2006 : 102(顏氏家訓), Zhu Guanming 2008 : 95(摩訶僧祇律), HX 8(2009): 28(史記, 漢書);
Lk. 439a11. 其作想者,譬若雜毒。何以故?若設美飯,以毒著中,色大甚好而香,無不喜者。不知飯中有毒,愚闇之人食之,歡喜飽滿。食欲消時,久久大不便身。(p)
AS. 77.8 = R. 151.19 = AAA. 355.13. .pariṇāme (“when [food mixed with poison] is digested”); ZQ. 486c19 = Lk ; Zfn. 520c15 = Lk ; Kj. 548c8 = Lk ; Xz(I). 794c2.(而後食)消; not found at Xz(II). 882a9.; Sh. 610b18f. .(食力)銷已; Tib.Pk. 91b4 = D. 85b2. .zhu ba’i tshe;
Lk. 454c9. 阿惟越致(an irreversible bodhisattva) …… 所有功徳稍稍欲成滿,心極清淨悉受得之。其功徳過出於世間。(p)
AS. 162.29 = R. 326.18 = AAA. 671.25. .vivardhante (“[those wholesome roots of his] go on increasing” [AsP.tr.II 201 = AsP.tr. 122]); ZQ. 494c23 = Lk ; Zfn. 527a7 = Lk ; Kj. 564b5.増長; Xz(I). 826b12.増長; Xz(II). 901a17.増長; Sh. 641c5.増長; Tib.Pk. 194a5 = D. 180b3. .rnam par ’phel ba;